Het bijzondere aan werken met mensen is dat geen twee situaties hetzelfde zijn. Wetenschappelijke kennis voedt onze beslissingen, maar iedere beslissing is uniek, omdat iedere situatie uniek is.
Hoeveel we ook weten over het algemene (wiskunde, statistiek), het bijzondere behelst altijd een toepassing, en dus een onzekerheid. We moeten het doen met ‘educated guesses’. Op basis van de beschikbare informatie handelen we altijd vanuit onzekerheid.
Dit maakt dat het werken met mensen, anders dan onderzoek in een schoon laboratorium, een persoonlijke verantwoordelijkheid met zich meebrengt, omdat ons gedrag, onze keuzes, nooit met volledige zekerheid te onderbouwen zijn.
Abductie is een manier van redeneren waarbij een mogelijke verklaring voor een (onverwacht) verschijnsel als de juiste wordt gekozen. De verklaring is dan wel een voldoende voorwaarde, maar niet een noodzakelijke. Er zijn andere verklaringen mogelijk. De term werd bedacht en voor het eerst gebruikt door de Amerikaanse logicus en filosoof C.S. Peirce.
Abductie is zwakker dan deductie (de gekozen verklaring is daar de enig mogelijke) en zelfs zwakker dan inductie.