Ooit was er het idee om een plek te creëren waar het goed toeven is, zodat iedereen die er werkt, leert en speelt het beste uit de omgeving, de anderen en zichzelf zou kunnen en willen halen. Ongeacht of ‘ie net zwanger, geboren, afgestudeerd, zelfstandig of gepensioneerd is. Dat er lekker en gezond eten zou zijn, genoeg ruimte, blokken, verf en muziekinstrumenten om mee te spelen, leerzame momenten, liefdevolle aandacht, werkruimte, handige inzichten en allerlei samenwerkingsverbanden zodat we deze plek samen gezond kunnen laten doorgroeien.
Inmiddels doen we dat al 3 jaar. De groep mensen (crew, ouders, stagiairs, ondernemers) die in de loop van de tijd is aangehaakt heeft het idee van papier tot ontwikkeling gebracht.
Klein Eiland, de eerstgeborene, die de jongsten ruimte en gelegenheid biedt voor ontwikkeling, staat inmiddels stevig op eigen benen. Veel kinderen op het Eiland die ons – en elkaar – dagelijks de oren van het hoofd vragen en hoge torens bouwen van pannetjes, kussens en pollepels zijn hier in de Verwachtkamer verwelkomd. Dat hoopten we. Dat aanstaande ouders met vertrouwen iemand ter wereld zouden brengen die liefdevol zou worden ontvangen, in de eerste plaats binnen de kleine cirkel van het vernieuwde gezin, uitgebreid met een groep vertrouwde, betrouwbare vrienden. Wie het al eens heeft meegemaakt weet hoe bijzonder de eerste weken en maanden zijn voor alle betrokkenen. Zorgen voor een pasgeboren kind blijft een erebaan.
Je weet nooit op wie we welke onuitwisbare indruk zullen maken. Zomin als wij exact weten wie en wat ons heeft doen ontwikkelen tot wat we zijn. Dat is op zichzelf al een goede reden om ons een beetje te gedragen, naar beste eer en geweten zorg te dragen voor onszelf, de ander en de omgeving. Anderen en de aarde hebben dat nodig. Hoe oud we ook zijn. Als we dat voorleven, blijven onze kinderen dat ook kunnen. Net als de volwassenen in onze omgeving.
Los van de indruk die ons handelen op anderen heeft, doen we onszelf een plezier door verantwoordelijkheid te nemen. De intrinsieke motivatie om, in samenwerking met de omgeving, te ontwikkelen, is een basisbehoefte. Het enige dat we hoeven doen is deze (onze eigen en andermans) drijfveren de juiste omstandigheden te bieden. Met ruimte, zinvolle bezigheden en gezelschap.
De uiteenlopende professionals op het Eiland zetten hun talentenmix in op vaak zeer uiteenlopende gebieden, maar met compatibele doelen voor ogen. Het is nog lang niet allemaal zichtbaar, maar we zijn al die tijd overal op het Eiland behoorlijk bezig geweest. Inmiddels is het overal op het Eiland goed toeven. Op het balkon naast de tomatenplanten, in het Atelier met de ezels en de schat aan restmaterialen, de Keuken met grote pannen en gezonde, duurzame ingredienten, de dojo met de dansvloer, de schrijf- en spreekkamers met hun ronde tafels, in de vensterbank van de bibliotheek en tussen de muziekinstrumenten de Studio. De omgeving is er, het gezelschap ook en er zijn steeds meer zinvolle bezigheden. Lezingen en symposia, feesten en markten, lessen en vergaderingen, maaltijden en sporten.
In het mooie grote huis op het vruchtbare, dynamische, steeds mooiere Eiland, met die ruime parkeerhaven en die bloeiende fruitbomen. Nou ja… fruitbomen… in realiteit tot nu toe een appelboompje, een walnotenboom en een braam, maar voor de komende tijd staat de tuin op de agenda. En om met mijn citerende moeder te spreken: ‘Wie een tuin aanlegt, schept zich een toekomst’.
Want we zijn nog lang niet klaar. Tot daar!
Voor een foto-impressie van het feest, raak geschoten door Susan Schuls, zie hier…